Sedih campur seneng jadi satu. Sedih karena kita ga bisa bersatu. Seneng karena gue akhirnya tau bahwa rasa sayang gue ga bertepuk sebelah tangan. Walau kita ga pernah bisa jadian, setidaknya kita sama-sama saling sayang. Ini cuma soal takdir dan waktu, yang belum mempertemukan kita.
Tergantung sih, gimana cara boncengannya. Kalo biasa aja ya gapapa. Tapi kalo ga biasa ya hajar langsung. Setidaknya cewe gue harus bilang sih kalo mau dibonceng orang apalagi cowo lain.