Satiyang petani ingkang sugih engast ingkang rumaos mboten badhe gesang kemalihen, nimbali anak-anakipun ing samping patilemanipun.

"Anak-anak ku," piyambakipun wicanten, "Sampeyan mirengaken menapa ingkang badhe kula ginemaken ing siro. Kaliyan musti pitaken apa alasane. Ampun didol lemah keluarga kita sedaya salebetipun beberapa generasi.

Amargi ing niki ndelik banda karun emas. Kula mboten mangertos ing pundi panggen mestinipun, nanging banda kesebat enten ing mriki. Padosa banda kesebat kaliyan sakiyat tenaga kaliyan cara nduduk uga ampun langkungaken sejengkal sitia ingkang mboten keduduk.

Petani lajeng pejah, uga mboten dangu saksampune pametakanipun, anak-anakipun awiti nyambut damel saatos bokmenawi nduduk saben jengkal siti pertanian piyambake sedaya kaliyan sekop, bahkan saksampune rampunga, piyambake sedaya taksih majengaken piyambakipun ngantos berulang kaping kalih-telu.

Mboten enten setunggala jene tersembunyi ingkang piyambake sedaya sagedaken, nanging kala musim panen, kantong uga pundi-pundi arta piyambake sedaya dados kebak kaliyan keuntungan panen ingkang ageng engast dipunbandingaken kaliyan tanggi-tanggi piyambake sedaya.

Ing akhiripun piyambake sedaya dados eling menawi banda karun ingkang kanamanaken dening bapak piyambake sedaya yaiku kesugihan saking pikantuk panen ingkang berlimpah, uga nyambut damel atos piyambake sedaya saleresipun yaiku banda karun.